ഈ ചുവരുകള്‍

എന്റെ വിഭ്രമങ്ങളും
തീരാത്ത പരാതികളും
പിന്നെ പെയ്തൊഴിയാത്ത
കണ്ണീരും,ഈ മുറിയിലെ
നിറമില്ലാത്ത ചുവരുകള്‍ക്കു
മനപാഠമാവുന്നു.

എന്റെ ഭയപ്പാടുകള്‍
ചുവരിലെ ചിത്രങ്ങളോട്
സംസാരിക്കാന്‍ തുടങ്ങുന്നു.

എന്റെ ശബ്ദങ്ങള്‍
ഈ മുറിവിട്ടു
നിന്റെ കാതിലേയ്കു
പറന്നണഞ്ഞെങ്കില്‍....

നിന്റെ ലോകങ്ങള്‍ക്കു
വലുപ്പം വെക്കുമ്പോള്‍
ഞാന്‍ തനിയെ ആവുന്നു...
ഒരുപാദ് തനിയെ....