ഈ സ്നേഹം

1
എനിക്കു നിന്നൊടുള്ള സ്നെഹം
ഒരു വിത്തായിരുന്നു.
അതിനു മുള വന്നു
ചെടിയായി ഇപ്പോള്‍
വൃക്ഷമായി
പന്തലിച്ചു നില്‍ക്കുന്നു.
വരും ശിശിരത്തില്‍
ഇതിന്റെ ഇല പൊഴിഞ്ഞ്
വേരില്‍ പുഴു വന്നു ഉണങ്ങി
മണ്ണോടു ചേര്‍ന്നുറങ്ങുമെന്നു
എന്തേ എനിയ്ക്കു തോന്നുന്നു.?
2
ഈ കണ്ണുകളിലേയ്ക്കു നോക്കി
നൂറു വട്ടം നീ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു
എന്നെ ഒരുപാടിഷ്ടമാണെന്ന്.
പക്ഷെ നിന്റെ മൗനത്തെ
എന്നും ഞാന്‍ തെറ്റിദ്ധരിക്കുന്നു.
ഒരു ഇളം തെന്നലില്‍ പോലും
ഈ മനസ്സ് ഇളകിയാടുന്നത്
എന്തു കൊണ്ടാണ്?
നിറങ്ങള്‍ സംഗമിച്ചുണരുന്ന കറുപ്പിനെ
ഭയപ്പെടുന്നതെന്തിനാണു?
എന്റെ അരക്ഷിതത്വം
കടും ചായങ്ങള്‍ തേച്ച്
കെട്ടിയാടുന്ന കോലങ്ങളുടെ
മുഖങ്ങളിലുണ്ട്.
ഈ രാത്രിയില്‍ ഞാന്‍
വല്ലാതെ തനിച്ചാണു.