കാറ്റ്‌

പ്രണയം കാറ്റാണു...
ഈ മുറികളില്‍
ഓടിനടന്നു
കണ്‍കെട്ടു കളിക്കുന്ന
കണ്‍കെട്ടുകാരന്‍...
പിന്നെ എന്റെ ദുഖങ്ങളില്‍
ഒരു സാന്ത്വനക്കാറ്റ്‌
ഇടയ്ക്കു ദേഷ്യത്തിന്റെ
കൊടുങ്കാറ്റ്‌...
ഞാന്‍ ഭയന്നു കരയുമ്പോള്‍
ആലിംഗനം ചെയ്യുന്ന കുളിര്‍കാറ്റ്‌...
പിന്നെ മുടിയിഴകളെ
ഇക്കിളിപ്പെടുത്തുന്ന
കുസ്രതിക്കാറ്റ്‌...
ഒരു ആവേഗമായി
നീ ഉണരുമ്പോള്‍
എന്റെ സിരകളെ
ഉണര്‍ത്തി ഉന്മത്തയാക്കുന്ന
ഭ്രാന്തന്‍ കാറ്റ്‌...
തികഞ്ഞ ശാന്തതയ്ക്കുള്ളില്‍
നിന്നെ പൂട്ടി
ഞാന്‍ നടന്നകലുമ്പോള്‍
നീ കുട്ടിയുടെ മുഖമുള്ള
അരുമക്കാറ്റ്‌...