വാക്കുകള്‍
എന്റെ വാക്കുകള്‍ നിന്റെ നെഞ്ചില്‍ വീണു ചിതറിയപ്പോള്നീ പരാതി പറഞ്ഞു."എന്റെ നെഞ്ചു പൊള്ളുന്നു"ഇത്‌ നീ കോരിയൊഴിച്ച അഗ്നി കൊണ്ടുരുക്കിയെടുത്തകനല്കട്ടകളെന്നു നീ എന്തെ മറന്നു പോയി?നിന്റെ പ്രണയംഎന്നില് ആളിക്കത്തുകയാണു.എവിടെയൊക്കെയോനനഞ്ഞു വീണമഷി പരന്ന കടലാസുകൂട്ടത്തെ വരെ കത്തിച്ചു കൊണ്ട്‌ തീയാളിക്കത്തുകയാണു.ഈ ജ്വാല എന്നില്ഒരു പിടി വെണ്ണീറില്‍ കൊണ്ടെത്തിക്കുമെന്നുനിനക്കറിയില്ല???
രോഗങ്ങള്‍
രോഗങ്ങള്‍ക്കു തളര്‍ച്ചയുടെ രൂപമാണു.ആശുപത്രിയുടെ മണമാണു.അനശ്ചിതത്വത്തിന്റെ മിഴികളാണു.വിധിയുടെ പരിഹാസച്ചിരിയാണു.രാത്രിയുടെ നിറമാണു.ഒരു വിങ്ങലാണു.മനസ്സില്‍ മടുപ്പിന്റെ തേരോട്ടം.ദിവസങ്ങള്‍ക്കു ആവര്‍ത്തനത്തിന്റെ ചവര്‍പ്പു.പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത അതിഥിയാവുന്നവേദനകള്...മനസ്സു കടന്നു പോയ നല്ല മുഹുര്‍ത്തങ്ങളെ തേടുമ്പോള്‍,വേദന മനസ്സിലേക്കും ചേക്കേറുന്നു.
മരണത്തിന്റെ നിറങ്ങള്‍
"മരണത്തിനു എത്ര നിറങ്ങള്‍?"
അവന്‍ ചോദിച്ചു.
"അശുദ്ധിയുടെ നീലപ്പില്‍
ശ്വാസം നേര്‍ത്തു വരുമ്പോള്‍
അതിനു ആകാശവര്‍ണ്ണം
തികഞ്ഞ ശാന്തിയില്‍
പരിശുദ്ധിയുടെ വെളുപ്പ്‌
പിന്നെ നിന്റെ പ്രണയത്തിന്റെ
തീക്ഷ്ണതയുറ്റുന്ന ചുവപ്പ്‌
മന്ത്രങ്ങളുടെ മുറുമുറുപ്പില്‍
എങ്ങും വേദനയുടെ മഞ്ഞിപ്പു"
"നീ പറഞ്ഞതൊക്കെ തെറ്റ്‌.
മരണത്തിന്റെ നിറം കറുപ്പാണു.
ഇരുളിന്റെ,ഭീതിയുടെ കറുപ്പ്‌..."
